Hanna S.
Hanna Símonardóttir
Heimt úr helju.
„Ég geymi búslóð fyrir fjölskyldu sem býr hjá syni mínum og leita sjálf að íbúð fyrir palestínska fjölskyldu með fimm börn sem býr tímabundið hjá mér. Þar fyrir utan búa Levie og Precious, fótboltadrengir frá Malaví hjá hérna. Þeir komu í byrjun árs 2024 til að spila með Aftureldingu. Þeir Levie og Precious komu vissulega á hárfínum tíma fyrir Yazan 14 ára fósturson minn. Þeir komu í janúar þegar örvæntingin hafði náð hæstu hæðum og þegar átti að senda Yazan til Grikklands á sama tíma og sprengjum rigndi yfir fjölskyldu hans á Gaza. Til allrar lukku fékk Yazan að lokum dvalarleyfi og fjölskyldu sína heimta úr helju frá Gaza. Sömu málalyktir fékk Sameer sem var þá aðeins 12 ára og var í fóstri hjá syni og tengdadóttur minni. En framan af leit þetta alls ekki vel út. Fjölskyldusameining var ástæðan sem rak mig til þess að fara á eigin vegum til Kairo. Það kom þannig til að þegar þrítugum frænda Yazans var brottvísað í janúar þá missti hann öll tækifæri til að bjarga konu sinni og tveimur ungum dætrum út úr þjóðarmorði. Ég sór þess ef ég myndi fá tækifæri til að hjálpa þeim myndi ég gera allt sem ég gæti. Þegar kom á daginn að það var hægt að skrá á þennan „landamæralista“ pantaði ég mér flug með næstu vél og flaug til Kairo þann 19. Febrúar.
Ég setti mig í samband við Solaris og bauð fram hjálp mína. Mér tókst að skrá mæðgurnar, fjölskyldu Yazans en ílengdist í Kaíró í tæpar þrjár vikur aðallega við að skrá fólk sem hafði þegar fengið fjölskyldusameiningar. Auk þess tók ég á móti fólki sem hafði þegar fengið skráningu á listann og var að koma yfir landamærin og koma þeim svo áfram í flug heim til Íslands. Ég fór tvær ferðir til Kairo og það er jafnvel ennþá erfitt að rifja þetta upp, sérstaklega fyrri ferðina. Maður kynntist og umgekkst einungis fólk sem var að reyna að bjarga einhverjum en á sama tíma hafði þetta fólk undantekningarlaust misst svo og svo marga ættingja. Annað sem var mjög erfitt var þegar ekki gekk að skrá fólk á listann af einhverjum ástæðum, sorgin sem maður fylltist og vonbrigðin eru ólýsanleg. Maður hafði allt sem maður taldi sig þurfa til að skrá fólk sem voru aðallega börn og konur en ef eitthvað vantaði upp á og það gekk ekki þann daginn þá leið manni svo illa yfir töfinni fram undan, að það væri ekki hægt að koma þeim út úr þessum hryllilegu aðstæðum. Ég fór seinni ferðina í mars, þá var nánast lokið að skrá það fólk sem átti rétt á fjölskyldusameiningu svo ég fór lítið á skrifstofuna að skrá. En á þessari viku sem ég var úti í seinna skiptið streymdi yfir landamærin fólk sem ég hafði einmitt hjálpað við að skrá í fyrri ferðinni. Það var svo gott að sjá þau komast lífs af frá þessu þjóðarmorði og geta sent skilaboð á ættingjann sem beið á Íslandi og látið vita að þau væru loksins örugg. Hjálpa þeim með það sem til þurfti og koma þeim svo áfram í flug til Íslands.“
Hanna Símonardóttir. Fósturmóðir og vallarstjóri á Tungubökkum.
